Niet iedereen is even zelfbewust, en ongeveer 70% van de mensen zijn volgzaam. Het is dus de vraag of mensen goed zijn in beslissingen voor zichzelf maken, maar ben het wel met je eens dat alles maar kapot reguleren niet de oplossing is.
Het echte probleem is niet dat mensen domme keuzes maken, maar dat wij als maatschappij zijnde de taak op ons hebben genomen om de negatieve gevolgen van verkeerde keuzes maken in het leven, ongedaan te helpen maken. Dat iemand die niet met geld om kan gaan zichzelf ruïneert, vind ik niet erg. Maar wanneer het mijn probleem wordt, is wanneer de overheid op kosten van de belastingbetaler deze mensen weer gaat proberen te helpen om hun leven op de rit te krijgen.
Echter dit zie ik dus niet als een reden om alles kapot te reguleren, maar meer als een reden om gewoon de harde werkelijkheid onder ogen te komen: hardnekkige probleemgevallen zijn vaak niet te helpen, en pogingen om ze te helpen zijn ongeveer even effectief als het ploegen van de zee, waarom laten accepteren we niet gewoon het onvermijdelijke: dat een deel van de bevolking het gewoon niet in zich heeft?
Terwijl de domme onderklasse enorme hoeveelheden resources op soupeert, zit ruim een derde van de hoogbegaafden werkloos of arbeidsongeschikt thuis, en van de tweederde die wél werken zit een fors deel ver onder hun niveau. Het niet benutten van een groot deel van de allerslimste mensen is een enorm maatschappelijk probleem, maar wij steken de resources in het (nutteloos) proberen te verbeteren van de positie van de onderklasse en niet in de ontwikkeling van cognitief talent.
In een rechtvaardige maatschappij zou je juist afvallers aan de onderkant moeten accepteren als onvermijdelijk gevolg van een meritocratie, en die resources moeten investeren om juist de allerslimsten te laten excelleren.
Recent Comments