Ik geloof dat de bedoelingen goed zijn maar het klinkt toch een beetje problematisch, vooral het stukje over “borderline content”.
Als je niet in de buurt van de grens mag komen dan is er effectief een nieuwe grens getrokken.
Maar als het beleid blijft dat je niet te dicht bij de grens mag komen dan moet je steeds verder weg bewegen en steeds strenger worden.
Dat beeld wordt helaas bevestigd door de woorden “niet in strijd is met de regels” en “toch verwijderd”.

Dat houdt niet op, er is als altijd weer een grijs gebied, waar je de grens ook trekt. Nu snap ik wel dat geen enkele grens ooit absoluut correct is, er zullen altijd gevallen zijn die niet binnen de regels te vangen zijn, maar daar kun je geen algoritme op trainen. Die grensgevallen zijn juist waar het algoritme niet werkt. Als je een algoritme weet bouwen dat goed werkt voor grensgevallen dan zijn het geen grensgevallen meer en heb je het oorspronkelijke probleem opgelost.

Waar de grens ook ligt, je zal gevallen moeten accepteren (of weigeren) die tegen de grens aanschuren.

Om er maar eens een hellend vlak tegenaan te gooien… waar houdt het op?
Twee mensen die in adamskostuum liggen te rampetampen zal niet mogen.
Dezelfde bewegingen met kleren aan zal vast wel onder “suggestief” of “borderline” vallen. Ik zie de schade niet zo maar goed, laten we even aannemen dat TikTok dat niet wil, dan is de nieuwe grens dat je bepaalde bewegingen niet meer mag maken. Dan kun je weer een stapje verder gaan met twee mensen die elkaar niet aanraken maar wel heupbeweginen maken. Of moet je nog een stapje verder gaan en iemand alleen in beeld is en schokkende heupbewegingen maken gaan verbieden? Dan kun je heel TikTok wel sluiten wat gekke dansjes is de kern van dat platform.

Het is zo makkelijk om grensgevallen te bedenken dat je overal wel viezigheid kan zien.
Een peuter die de hond een kusje geeft kun je op papier helemaal verkeerd uitleggen.

Eind vorige eeuw was dit proces zichtbaar bij Disney. De films werden steeds veiliger en conservatiever om maar met iedere gevoeligheid wereldwijd rekening te houden waardoor ze eigenlijk geen verhalen over echte mensen meer konden maken. Er zelfs een woord voor: “disneyficatie”: alles in de wereld wordt een show vrij van controverse aangedreven door commerciele belangen. Eerlijk gezegd begrijp ik het wel een beetje als je ziet hoe ze om sommige kringen worden afgefakkeld als “woke” omdat niet iedereen meer een blanke christelijke hetero is.
Dit is geen klacht tegen Disney maar een waarschuwing dat we de social media niet dezelfde foute moeten laten maken. Commerciele belangen werken dat nu eenmaal in de hand.

De andere, veel makkelijkere oplossing, is het algoritme in te stellen om veel verder van de grens weg te blijven. Maar dan zijn we dus eigenlijk de grens aan het verleggen en dan zijn we terug bij het eerste deel van de post en krijgen we een grens die maar in beweging blijft.

Ik schrijf het allemaal een beetje op alsof het over landen en mensenrechten gaat en niet over een bedrijf dat niet eerlijk of rechtvaardig hoeft te zijn. Waar geen trias politica geldt. Waar geen rechter of hoger beroep is. Waar je geen advocaat hebt om je rechten te verdedigen, etc….

Dat doe ik opzettelijk omdat de invloed van de techbedrijven op ons leven zo groot is. Als sociaal kuddedier zijn “social media” meer dan een verzetje maar de voorzieners van essentiele menselijke basisbehoeftes. Niet zo essentieel als water en brood maar wel degelijk heel belangrijk, voor de een wat belangrijker dan de ander maar iedereen heeft iets nodig.
Nu kun je zeggen “daar heb je geen social media voor nodig, vroeger bestonden die niet eens” maar dan negeer je het woord “social” in “social media”. Het hele die van “sociaal” is dat je het samen doet, liefst met je vrienden en bekenden. Je kan niet in je eentje besluiten om op een andere manier aan je sociale behoeftes te gaan voldoen als iedereen waarmee je dat zou willen doen alleen maar op TikTok te vinden is.

Nu is het nog niet zo extreem dat er echt geen andere mogelijkheden meer zijn maar veel mensen zitten toch redelijk vast aan een bepaald platform. Zoals gezegd, social media doe je samen. Aansluiten bij je de rest van je sociale kring wint het al heel snel van andere afhankelijkheden.

Andere basisbehoeftes (bv drinkwater, brood, veiligheid, elektriciteit) worden streng gecontroleerd of zelfs georganiseerd door de overheid. De wet geeft mensen daarbij verregaande bescherming, zo mogen ze je drinkwater niet zomaar afsluiten zelfs als je de rekening niet betaalt. Water is bijvoorbeeld te belangrijk om de risico’s bij consumenten neer te leggen. Bij de minste twijfel moet het bedrijf de risico’s maar accepteren in plaats van mensenlevens te riskeren door het water af te snijden.

Social media zijn een beetje een blinde vlek voor de wet. Het reguleren van sociaal contact was in het verleden een niet bestaand probleem omdat snel contact op afstand niet bestond en het onmogelijk was om mensen te verbieden om te communiceren met de mensen om zich heen (anders dan de persoon op te sluiten in een isoleercel). Het enige wat we hadden dat er op leek is de post en die is dan ook streng gereguleerd. Het is tijd dat de overheid de taak van beschermer op zich neemt zodat die social media platformen het niet alleen hoeven te doen.

Ik bedoel niet dat de overheid iedere post moet gaan controleren of zo maar wel toezicht houdt op het proces en zorgt voor burgerrechten. Bijvoorbeeld het recht op “hoger beroep” als een platform “zomaar” je account sluit waardoor je wordt afgesloten van je sociale contacten, net zoals je drinkwater niet zomaar mag worden afgesloten.

[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 31 december 2022 14:12]